قصیده ای در مدح سلطان ادب ...ابالفضل العباس علیه السلام

گاه گاهی دلم از عشق شما در شرر است

گاه گاهی سرم از عشق پر از شور و شر است

هر زمان شاعر در باری ات ای شاه شوم

دست و دامان و دهانم همگی پر گوهر است

من ابالفضلی ام ای عالمیان گوش کنید

طفل در راهم و او نیز مرا راهبر است

یا اباالفضل مرا می برد از فرش به عرش

این چه ذکری است خدایا که چنین معتبر است؟

چند روزیست که همسایه شدم با خورشید

حاصلش جوشش صد چشمه عسل شعر تر است

یا ابالفضل دلم تنگ محبت شده بود

فکر کردم که غلام چو منی بی ثمر است

هوش و گوشم همه از عرض سما میشنود

خوشبحالش شده هرکس که غلام قمر است

خوشبحالش که دلش پر شده از عشق حسین

نوش جانش اگر از مهر، دلش شعله ور است

ای به قربان تو که از غم جانفرسایت

دست من بر سر و دستان حسین بر کمر است

دوست دارم همه عمرم بشود صرف شما

گرچه بیمار تو بسیار در این دور و بر است

دست من نیست که اینگونه گرفتار شدم

او خودش ناجی این رو سیه در به در است

عمر با ارزش و بی قیمت اگر صرف شود

در ره عشق اباالفضل خدایی هنر است

اوست فانی شده در پنج امام معصوم

به دو تن عم و دوتن أخ و یکی را پسر است

عجبم نیست از این رفعت و جاه و جبروت

زان که ضرغام پیمبر علی او را پدر است

ای کریم ابن کریم ای گل لب تشنه من

ساقی تشنه لبی کز همگان تشنه تر است

جان نا قابل من، مهر دو چشمان شما

مس و اکسیر مرکب شده، ترکیب زر است

این که از غصه تان آب دو چشمم جاریست

آتشی کنج دل و جوشش خون جگر است

گله دارم ز مه و مهر و  دلم خون، اما

منم آن خسته که در خواستنت مستمر است

هر طرف راه کنم کج سر و کارم با توست

بفدای تو و عشقت که چنین پر اثر است

من از این عشق دلی سیر ندارم ای یار

سهم این دل ز می عشق شما بیشتر است

ما ز دستان شما تا به ولایت رفتیم

شیعه هموراه به اولاد علی مفتخر است

اهدنا العشق و بصیرت که حسینی باشم

اهدنا النور که این جاده سراسر خطر است

خضر من موسی من عیسی من، آقا جان

یا ابالفضل نگاهی که زمان نظر است

صاحب اثر: هادی قهرمانی