یک روز یادم هست سر درس اشارات بود ما همه منتظر بودیم که علامه حسن زاده درس را شروع کنند.

بسم الله الرحمن الرحیم را فرمود و کتاب اشارات را باز کردند و متن را خواندند.

منتظر شرح بودیم که دیدیم کتاب را بستند رو کردند به جمعیت حاضر و فرمودند: آقایان و عزیزانِ من! فرض بفرمایید ما امروز آخرین ورق اشارات را خواندیم و کتاب تمام شد. ثم ماذا؟ آیا هدف همین بود که ما ورق به ورق کتاب اشارات را بخوانیم و تمام شود و برویم دنبال کارمان؟ یقیناً نه، این هدف ما نبود و نیست.

هدف آن این است که ما آن‌سویی بشویم، حجاب‌های خودمان را بین کم کنیم. با این ورق‌زدن‌ها هر ورقی را که بزنیم یک حجابی از حجاب‌ها کم کنیم.

آیا این هدف حاصل شد؟ یا اینکه هر ورقی که زدیم حجابی بر حجاب‌ها افزودیم؟ و مفصل در این زمینه فرمایش فرمودند و پس از آن هم فرمودند:
اگر می‌خواهید در این زمینه گام بردارید اولین قدم این است که کتاب‌الله را دریابید. قرآن را که کتاب انسان‌ساز الهی است دریابید.